Pięć opowieści o jednym mieście
| Książkę Dubaju można czytać z dowolnego miejsca iw dowolnej kolejności. W ten sposób przypomina Słownik Chazara Milorada Pavica, który interpretuje każde wydarzenie z trzech punktów widzenia - żydowskiego, muzułmańskiego i prawosławnego. Kilka opowieści o mieście (wojsko, handel, rodzina, pustynia, morze) są tak ściśle ze sobą powiązane, że nie zawsze można zrozumieć, gdzie kończy się jedno, a drugie zaczyna. Gdyby podjęto decyzję o nakręceniu filmu z tej powieści, muzeum w Dubaju byłoby najlepszą ozdobą takiego obrazu. Twoja droga leży w Bar Dubai, w starym forcie Al Fahidi. Zbudowany około 1780 r., W różnych latach służył jako rezydencja szejków - władców emiratu, a także koszary i więzienie. W 1970 roku forteca została całkowicie odrestaurowana. Teraz na dziedzińcu muzeum wokół studni eksponowane są tradycyjne lokalne statki Dhow, a także niewielki schowek na palmy i kilka angielskich armat. Wewnątrz ściany fortu znajduje się ekspozycja starożytnej broni - w tym karabinów i karabinów, a także słynnych arabskich sztyletów, khanjar. Pod najstarszą wieżą znajduje się wejście do podziemnej części muzeum. Idąc głębiej, wydaje się, że lądujesz na brzegu Zatoki Dubajskiej. Mewy i sępy przemykają obok z krzykiem; coraz bliżej niebieska smuga wody i piaszczystych brzegów, jeszcze nie dotknięta przez cywilizację. Idąc nieco dalej do zaciemnionego pokoju, zobaczysz, jak zmienia się mapa starego Dubaju, stopniowo stając się nowoczesną. Zostanie wyświetlony trzy minutowy film o mieście, nieco przypominający kronikę filmową o budowie BAM. Kolejny dział muzeum odtwarza Dubaj na początku lat pięćdziesiątych. Wygląda na to, że schodzisz chodnikami ze statku przybywającego z dalekich krajów. Odchyleni tragarze niosą torby towarów. Słychać krzyki mew i szum morza. Na molo w kawiarni kilku żeglarzy odpoczywa nad filiżanką kawy, pali fajkę wodną i słucha gramofonu. Po prawej stronie znajduje się magazyn, w którym załadowany osioł czeka na właściciela. Jeszcze kilka kroków i znajdziesz się na starym rynku. Pierwszy spoiwo cię spotyka. Za jego warsztatem znajdują się sklepy sprzedające przyprawy i garncarze. W dwóch sklepach naprzeciwko (producent dywanów i chaser) holograficzne obrazy mistrzów wyglądają jak prawdziwe. Niektóre z nich mają akompaniament dźwiękowy, a wszystko to w połączeniu z płaczem ptaków i zapachem przypraw sprawia, że środowisko jest realne. Nic więc dziwnego, że poprosisz „kupującego”, aby stanął przy sklepie z materiałami. Oto sprzedawca mat oferujący obrusy z wikliny do jedzenia na ziemi i szyszki ze słomy, które zakrywały żywność w celu ochrony przed muchami. W tym samym celu (jak również w celu odświeżenia) można zastosować wentylatory słomy. Przeciwnie, jubiler sprzedaje złotą biżuterię; w rogu siedzi urzędnik, a po lewej krawiec. Robi wyłącznie męską sukienkę: tylko kobiety mogą szyć ubrania dla kobiet. Dalej - sklep z towarami znanymi Dubaju 50 lat temu. Pierwszą z dwóch eksponatów z tej serii jest dom mieszkalnego na wybrzeżu na górze. Jedna połowa wykonana jest z kamienia, a druga bardziej przypomina baldachim spoczywający na ogrodzeniu. Paradoksalnie, lekka część domu służy do życia zimą, a część stała do lata. Dom jest oczywiście wyposażony w starożytną „klimatyzację” - wieżę wiatrową. Poniżej, pod ziemią, możesz także odwiedzić dom zamożnego kupca. Kobieta zajmująca się szyciem, nawet w domu, nosi półmaskę. Po lewej stronie, w specjalnej części domu przeznaczonej dla gości (Majlis), dwóch mężczyzn zajmuje się ważnym biznesem: wyceną, zakupem i sprzedażą pereł. W domu znajduje się ogród, w którym młode córki kupca poszły karmić kurczaki. Opuszczając ten dom, możesz spojrzeć na okno szkoły religijnej w meczecie. Jeśli trochę poczekasz, usłyszysz chłopców czytających Koran niespójnymi głosami pod czujnym okiem nauczyciela trzymającego kij w dłoni. Za oknami znajduje się nasyp i wolnostojące domy miejskie. Pomiędzy domami, na piasku, mniej piśmienni rówieśnicy igraszki i z jakiegoś powodu wydaje się, że studenci zazdroszczą im nieostrożnej wolności. Rynek się kończy, a Beduin z wielbłądem idzie w twoją stronę w piasku. Po prawej stronie znajduje się panorama osady w oazie z kanałem na pierwszym planie. Nieco dalej, w przeszklonym oknie poświęconym mieszkańcom oazy, jest Arab i jego żona w narodowym stroju. W miejscu honoru - kobieca kosmetyczka. Mężczyzna ma jarmułkę, torbę na żywność i narzędzia pracy. Skręć w prawo, a znajdziesz się w ciemnej sali „pustyni nocą”. Beduini siedzą w pobliżu filcowego namiotu wokół ognia i czytają sobie wiersze. Jeden z nich czujnie zagląda w dal: w tej chwili zarówno drapieżnicy, jak i myśliwi nie śpią, by ukraść stada innych ludzi. Kolejna sala opowiada o stoczniach - budowniczych dhow i łowców pereł. Sufit jest wykonany w taki sposób, że tworzy iluzję, że jesteś na dnie morza - a tam, powyżej, gdzie jest światło słoneczne, widać dno statku i nogi łowcy muszli nad powierzchnią. Tutaj możesz obejrzeć krótki film o pracy nurka. Jego główne narzędzia leżą w gablocie: skórzane opuszki palców, szczypce do nosa, obciążnik, kamień do zanurzenia. Czterech rybaków siedzi na brzegu: dwóch naprawia sieć, a obok męża i żony sprzątają i sprzedają ryby. Za małżonkami znajdują się niekończące się drewniane szopy osłaniające skrzynie ryb przed palącym słońcem. Niestety, nasza historia daleka jest od pełnego opisu Muzeum Dubaju. Całkiem możliwe, że ukrywa w sobie inne tajemnice, które interesują, powiedzmy, miłośników archeologii. Mamy nadzieję, że przyniesie ci wiele przyjemnych minut dla ciebie i twoich dzieci. Muzeum jest otwarte od 8.30 do 19.30 od soboty do czwartku oraz od 15.00 do 19.30 w piątki. Bilet wstępu kosztuje 3 drh dla dorosłych i 1 drh dla dzieci. W muzeum nie ma kawiarni ani restauracji. Toaleta znajduje się wewnątrz, w podziemnej części ekspozycji. Przy wyjściu znajduje się kiosk z napojami bezalkoholowymi i mały sklep, w którym można kupić książki, przewodniki i pamiątki. |
