Tekst: Irina Malkova
Ainura, nisza gawędziarzy jest teraz zupełnie pusta, a niektórzy nawet wierzą, że nasz świat stał się dla nich zbyt próżny. Dlaczego wybrałeś ten konkretny gatunek literacki?
Ainura: To prawda, wielu pisarzy koncentruje się teraz na powieściach i literaturze analitycznej. Ale dzięki postaciom z bajek łatwiej mi wyrazić to, co się nagromadziło. Ponadto uważam, że bajki przychodzą mi gdzieś z góry. Moje opowieści zostały napisane w trudnym okresie mojego życia - straciłem matkę i zachorowałem. Z zawodu jestem filologiem, nauczycielem języka rosyjskiego i literatury. Zawsze dużo czytam - zarówno Szołochow, jak i Fadejew, z klasyków wolała Tołstoja, Puszkina, Jesienina, Ajtmatowa.
Moje życie było takie, że prędzej czy później zacznę pisać. Pierwszymi czytelnikami były moje dzieci. Córka uczyła się w tym czasie za granicą, a syn pracował w Almaty, więc rozmawialiśmy przez e-mail. Dosłownie dzień później obaj napisali, że opowieści są bardzo dobre i musimy kontynuować! Napisałem 11 bajek i przeczytałem je mojemu mężowi Kubanowi (Kubanychbek Omuraliew, konsul generalny Kirgistanu w Zjednoczonych Emiratach Arabskich - ok. Red.), Który również zatwierdził i poradził mi pisać dalej.
O czym są twoje opowieści?
Ainura: Te opowieści są bardziej jak przypowieści, ponieważ każda z nich ma przesłanie. Przede wszystkim dzięki Matce Wszechświatowi. W każdej historii bohater wyraża jej wdzięczność za dobro, które otrzymał po przejściu prób. Tak więc bajki są odpowiednie zarówno dla dzieci, jak i dorosłych - w rzeczywistości, czytając je swoim dzieciom, będą również żyć wszystkimi opisanymi wydarzeniami.
Bajka jest zawsze alegorią, metaforą sytuacji życiowych i problemów ...
Ainura: Pamiętasz to wyrażenie - „Bajka jest kłamstwem, ale jest w tym wskazówka, lekcja dla dobrych ludzi”? Moje opowieści uczą mnie pokonywania trudności życiowych i polegania na sobie, na pomocy z góry, na pomocy bliskich i bliskich wam ludzi. I nigdy nie rozpaczaj. Mam bajkę o niedźwiadku, którego matka zmarła podczas huraganu. I argumentuje: „Jaka jest próba? Czy to ciężki worek, który ciągnie się na ziemię, a litość, tęsknota i żal, czy też skrzydła, lekkie i silne, podnoszą cię do nieba i pozwalają przezwyciężyć wszystkie trudności? „ I podnosi skrzydła.
Czy uważasz, że wszystkie testy są przekazywane osobie z jakiegoś powodu?
Ainura: Próby zawsze są sprawdzianem twojej witalności. Jeśli ufasz życiu, jeśli ufasz ludziom wokół siebie, a przede wszystkim sobie, wierzysz, że możesz to przezwyciężyć, wszystko wokół pomoże ci. Oczywiście są trudności w życiu - utrata bliskich, kryzys finansowy, problemy z osobowością, a często jedno jest na drugim. Kiedy dana osoba traktuje katastrofę zbyt poważnie, denerwuje się i jest smutna, żywi się nią, rośnie i całkowicie ją pochłania. Na jedno nieszczęście przychodzi drugi, trzeci, czwarty ... Dlatego nigdy nie możesz skupić się na problemie, musisz poszukać wyjścia - otwórz oczy, serce, duszę na coś nowego. Obudź się każdego ranka i podziękuj za to, co możesz zobaczyć, usłyszeć i poczuć na tym świecie. W końcu, porównując się do tych, którzy żyją lepiej, zawsze odczuwasz jakąś deprywację. Ale rozejrzyj się. Są prawie beznadziejne sytuacje. Ale nawet w beznadziejnym stanie musisz znaleźć coś dobrego. Wszystko, co jest przeznaczone dla osoby na tym świecie, przydarzy mu się, czy tego chce, czy nie. Wszystkie wydarzenia muszą być akceptowane jako coś dobrego, a nie jako kara, ponieważ wszystko jest skierowane tylko na nasz rozwój.
Jak zmieniło się twoje życie od czasu ukończenia książki?
Ainura: Opowieści pomogły mi całkowicie się wyleczyć. I jestem pewien, że mogą pomóc innym w uzdrowieniu. Ponieważ kiedy dziękujemy Wszechświatowi, przede wszystkim dziękujemy za pomoc, jakiej nam udzielił w trudnym momencie. I dzięki temu dziękczynieniu następuje uzdrowienie. Zawsze należy wierzyć, że jesteś kochany w każdych warunkach. Jesteś zły, dobry, słaby, bezradny, przebiegły - Wszechświat nadal będzie o ciebie dbał. Bądź optymistą. Bądź miły. Daj więcej niż bierzesz.
Pochodzisz z Kirgistanu. Czy lubisz mieszkać w Dubaju?
Ainura: Dubaj nigdy nie przestaje mnie zadziwiać swoimi osiągnięciami. Przez 40 lat budować taki cud na piasku! ... W końcu piasek jest szybko poruszającą się substancją, która nigdy nie stoi w miejscu. Jest stale zależny od pogody i wiatru. Nadepnąłeś na piasek, odszedłeś - a on natychmiast zmienia swój kształt. Mimo to zbudowano tu wspaniałe miasto - prawdziwa orientalna opowieść.
Nie chcesz też pisać o tej orientalnej opowieści?
Ainura: Jest pragnienie i prawdopodobnie zacznę historię od ścieżki karawany. Myślę, że byłaby to opowieść o wielbłądzie, w którym wielbłąd urodził się po drodze. Obraz wielbłąda jest obrazem Dubaju. Pisałbym, jak dorasta w silnym, odważnym, życzliwym, odważnym i pięknym wielbłądzie, który będzie miał jeszcze piękniejsze i szlachetniejsze potomstwo. W końcu nasze życie jest ruchem karawany. Po drodze dzieją się różne wydarzenia, życie zastępuje śmierć, ale ruch nigdy się nie zatrzymuje.
