Podczas uroczystej kolacji w rosyjskiej restauracji Troika, zorganizowanej z okazji urodzin słynnego biznesmena w Dubaju (i nie tylko), występami dwóch bardzo różnych, ale nie mniej ukochanych wykonawców, byli Grigory Leps i Efrem Amiramov. Goście, zapomniawszy o smakołykach, oklaskiwali talent artystów i skorzystaliśmy z okazji, aby umówić się na wywiad z Ephraimem dla naszego magazynu. A teraz siedzi przed nami, siwowłosy, o głębokich brązowych oczach, w które chcesz się utopić, ze smutnym uśmiechem, niezwykłym urokiem i urokiem, przywołując objawienie i pozbywając się każdego rozmówcy.
Efraimie, geografia twoich podróży jest bardzo rozległa. Jednak tak niespodziewanie było cię spotkać tutaj w Zjednoczonych Emiratach Arabskich ...W Dubaju przyjechałem do przyjaciela, można powiedzieć, starszego brata, na jego urodziny, a tego nie można jeszcze nazwać trasą koncertową. Chociaż być może jesienią będę już występował tutaj z koncertem.
Jako turysta nie podróżuję od dwudziestu lat. I tak cały czas w drodze, wszędzie jako turysta mieszkam. Co najbardziej zaskakujące - podróżuję po krajach, ale nie widzę miast, po prostu nie mam czasu. Lotnisko - hotel - sala koncertowa - ponownie lotnisko. Był kilka razy we Francji i nigdy nie widział Paryża! W końcu wycieczki to nie tylko wycieczki do różnych miast i krajów, to praca. Cały mój program zależy od organizatorów, którzy czasem nawet nie chcą brać grupy, zapraszają mnie w spokoju.
Czy twój dom to Rosja?
Mój dom jest drogą, żyję stale na drodze. Zasadniczo są to oczywiście rosyjskie drogi. Nie mam własnego mieszkania, nie mam własnego domu, nie mam samochodu. Nie potrzebuję ich; daleko mi do pragnienia rzeczy materialnych. Mogę żyć tam, gdzie chcę i czuję się wolny. Nie mam „jaskini”, w której pewnego dnia możesz się zrelaksować i zapomnieć o wszystkim. Chociaż najlepiej czuję się w Izraelu, naprawdę tam odpoczywam. Mam stan zbliżony do euforii - to nie do opisania.
Jak myślisz, jakie są wartości życiowe?
W samym życiu. Chociaż czasami odwiedza się rozpacz, jest to złe, trudne, nie do zniesienia, ale nadal bardzo lubię żyć.
Podczas podróży musisz dokonać wyboru: pozostać człowiekiem dla kogoś, dla kogoś innego stać się naiwnym głupcem. Lepiej będę przynętą na szumowiny, ale ten, kto naprawdę potrzebuje pomocy, znajdzie we mnie osobę. To nie jest ofiara, ale światopogląd.
Dlaczego nie wybaczysz innym?
Przede wszystkim nie mogę sobie wybaczyć. Wszystkie ludzkie wady są skoncentrowane we mnie.
Jedyne, czego nie chcę, to przeszkadzać moim bliskim. Ja sam mogę się bronić, ale zdarzają się sytuacje, w których nie można oprzeć się presji siły. Nienawidzę ludzi, którzy mając moc, używają jej do poniżania. To ograniczeni ludzie.
Moim zdaniem, tylko osoba, która osiągnęła etap, w którym może się utrzymać i nie upaść, może być naprawdę silna. „Obniżając”, nie można się podnieść. Siła jest wtedy, gdy sam stworzysz taki fundament, który nigdy się nie rozpadnie, bez względu na to, co się stanie. I nie bój się kogoś, bój się, że upadniesz. Nieśmiałość zmusza osobę do robienia rzeczy, które nie są z nią związane.
Czy wydaje się, że rozwinęła się pewna teoria wiary?
Czy można wierzyć w Boga, ale nie być religijnym? Wielu nie przestrzega zasad, mówiąc, że Bóg pozostaje w sercu: w rzeczywistości wszystko to jest wymówką, prawdziwa wiara nigdy nie „obciąża” człowieka. Jest to trudne tylko dla tych, którzy nie wierzą. W modlitwie, zgodnie z pewnymi zasadami, wiara powstaje w duszy. I jest to konieczne dla człowieka. Osoba, która straciła wiarę, straci cały świat. Czy mogę powiedzieć poezję?
Ale pokonanie upartej senności
Uświadomiłem sobie w bolesnej pogoni
Ta wiara w Boga jest tylko wiarą w sprawiedliwość,
To nie akceptuje kłamstw i jałmużny.
I zachowując tę najwyższą nadzieję
I wznosząc ją na wyżyny wiary
Miłość - oczywiście nieziemska -
Uratuje mnie od strasznych pazurów chimery:
I pozwól mi zmierzyć swoje życie grzechami,
Ale myśl o wątpliwościach nie przyćmiła mnie:
Odważę się twierdzić, że wierzę:
Od dzieciństwa wierzyłem w sprawiedliwość cudu!Tak więc wszystkie moje tak zwane teorie, jeśli ktoś chce, można usłyszeć w moich piosenkach, wierszach, wierszach.
Więc przychodzimy do twojej pracy. Wczoraj wraz ze słynnymi piosenkami wykonałeś kilka nowych ...
Tak, to były piosenki z nowego albumu „Inspiration”, który ukazał się zaledwie kilka dni temu. Z jakiegoś powodu jego oryginalny tytuł, „Kolor nocnego nieba między gwiazdami”, został okropnie skrytykowany. I chociaż piosenka o tej samej nazwie wciąż tam jest, nie znajdziesz ani imienia, ani nawet mojego imienia na samej płycie, tylko symbol jest moim symbolem Wszechświata, jak go nazwałem.
Czy twoje piosenki są biograficzne?
Nie powiedziałbym Każda piosenka jest fragmentem. Czasami jest to tylko nastrój, przypływ emocji związanych z jakąś osobą lub wydarzeniami, które wpłynęły na pisanie. Wiele zależy od inspiracji, która niestety nie odwiedza się tak często, jak byśmy tego chcieli.
A od czego zależy jego wygląd?
Po pierwsze, inspiracją dla mnie nie jest „to”, ale „ona”. Nie wiem gdzie, ale kiedy Ona się pojawia, staram się trzymać ją blisko mnie tak długo, jak to możliwe ... To nie ma znaczenia na biurku lub w łóżku.
Zawsze śpiewam nowe piosenki na początku tylko dla siebie, sam, a jeśli nie mam ich dość, oznacza to, że nie będę się wstydzić śpiewać innym. Artysta najpierw tworzy czarno-biały kontur, a dopiero potem dodaje farby: chcę być jasną farbą, co jest niezbędne. Chociaż, niestety, najbardziej potrzebna farba jest nadal czarna.
Mam też taki album „Hysteria - Black Pathos”, którego wciąż nie mogę pokazać ludziom. Był taki nastrój (spojrzenie, jeśli chcesz) w prawdziwym życiu, że chciałem go wyrzucić. Nawiasem mówiąc, w niektórych z moich piosenek, które teraz odtwarzam, musiałem zastąpić słowa, aby były bardziej miękkie.
Całkiem przypadkiem przeczytałem niektóre z waszych wierszy, które nigdy nie brzmiały w repertuarze piosenek ...
Faktem jest, że trudno mi wybrać muzykę do gotowych wierszy. I odwrotnie - jeśli melodia, temat „miał miejsce”, nie mogę znaleźć na to słowa. Dla mnie piosenka to całość. Coś w rodzaju „wypychania” ciała i duszy jednocześnie ... A poezja powinna być obecna we wszystkim. Może być zarówno prozą, jak i malarstwem, zmienia się tylko forma prezentacji. Wiersze są potrzebne, aby wyrazić swoją opinię, stosunek do życia. W nich jest najważniejsza rzecz, którą człowiek wyjął z życia. Wiersze dają niebiosa.
I piszę, gdy dusza płonie
I topi się w leżącym ciele skorupy.
I za każdym razem, gdy mówi różne rzeczy
Jedna i ta sama linia drżenia.
Czy twoje wiersze zostały opublikowane?
Napisałem książkę, ale nadal nie wiem, czy ją opublikuję, czy nie. Kiedyś wszystko było gotowe, by odeszła, ale jeśli powiem ci, dlaczego nigdy nie widziała światła, będziesz się śmiać.
Obiecujemy potraktować to poważnie ...
Dokonałem selekcji moich prac, okazało się, że około 400 stron. Ale książkę można wydać tylko wtedy, gdy nie chcesz jej zamykać w drugiej minucie. Doszedłem do tego wniosku, kiedy zabrakło mi papierosów. I przepraszam za szczegół, zawsze mam pakiet w toalecie. Kiedy poszedłem po niego, zwróciłem uwagę na znajdujące się tam książki - Ilf-Pietrow i tom sonetów Szekspira. Co oznaczają książki w toalecie, gdy jest papier toaletowy? Fakt, że te książki są zawsze, w każdej chwili, które chcesz wziąć i otworzyć. I nagle zdałem sobie sprawę, że moje książki nigdy nie będą w niczyiej szafie. To okropne. Być może jest to nawet rodzaj egoizmu i pretensjonalności, ale postanowiłem nie publikować z żadnej strony tego, czego nie chcę codziennie czytać. Więc książka nigdy nie poszła do druku ...
Efraimie, ostatnio rzadko można cię oglądać w telewizji, twoje płyty są dość trudne do znalezienia ...
Nie promuję, nie płacę za migotanie na ekranie. Nie chcę czuć się jak produkt, który trzeba reklamować, aby móc sprzedawać. Jestem tylko tam, gdzie mnie zapraszają. To nie jest ambicja, ale zasada. Jeśli to, co piszę, jest przyjemne dla innych, tylko mnie cieszy. A sala zawsze czuje wszystko - słucha, pochłania, rozumie. Ile dajesz ludziom, dostajesz tyle, nie więcej i nie mniej. Kiedy dzielisz się tym, co w Tobie najpiękniejsze, to samo również powraca. Nie wiem, jak to wytłumaczyć, są rzeczy, które trzeba poczuć.
Nie chcesz wypróbować czegoś nowego? Jakaś nowa runda kreatywności?
Naprawdę chcę. Ale być może mogę się chwalić za to, że już staram się nie robić tego, czego nie umiem. Całe życie marzyłem o malowaniu - i pisałem. Ale ... wygląda jak jajecznica, którą oferujesz gościom - spróbuj tego, co „zmiażdżyłem” tutaj. To niedorzeczne. Z tego, co daję ludziom, od A do Z, nie wstydzę się ani wdychania, ani wydychania.
A która piosenka jest ci najdroższa?
Wszystko zależy od nastroju. Dla mojej samotności śpiewam piosenkę „Guitar”. Mimo to, bez względu na to, jak brzmi banalnie, „Young” jest jedną z moich ulubionych piosenek, ale teraz dedykuję ją Ojczyźnie. A piosenki miłosne są często śpiewane przez moją córkę, ponieważ miłość rządzi światem.
Który z dzisiejszych artystów lubisz, czy nie?
Nie mogę krytykować nikogo. Jedno wiem na pewno, ponieważ zadałem sobie to pytanie więcej niż raz po śmierci tej osoby. Gdyby Wysocki żył, być może nie napisałbym do publiczności: „Zjadłem jego piosenki jak świeży chleb”. A teraz nikt mnie nie zaspokoi.
Czy jesteś szczęśliwy
Kiedy człowiek żyje tak, jak chce, jest szczęśliwy. Jestem wdzięczny losowi, że dała mi możliwość życia tak, jak chcę. Kiedy chcę pić, zawsze mam pieniądze na herbatę. Jeśli chcę gdzieś iść, idę. Kiedy chcę kochać, kocham. Czy to nie szczęście? Jestem szczęśliwą osobą.
Tekst i zdjęcie: Irina Iwanowa, Elena Balina.
