Wczesne prace Pabla Picassa są ucieleśnieniem jego poszukiwań stylu, łącząc wpływ Cezanne'a, sztuki afrykańskiej i rzeźby hiszpańskiej. „Trzy postacie pod drzewem” to dzieło, które wyraźnie pokazuje ten okres.
Brutalne postacie na płótnach Picassa z okresu klasycznego (Village Dance, Flute Pan) są monumentalne i pełne epickiej siły, ale coś poruszającego i smutnego przenika samą ideę fabuł, odzwierciedlając słowa autora - „kto jest smutny, jest szczery”.
Picasso jest uważany za założyciela modernistycznego ruchu kubizmu w malarstwie i rzeźbie. Na początku XX wieku, kiedy młodzi akademicy i artyści aktywnie szukali własnego stylu, poprawiając istniejącą technikę malarską, Picasso położył podwaliny pod nowy styl, konstruując formy wolumetryczne na płaszczyźnie, wyraźnie dzieląc je na elementy geometryczne. Nie można jednak jednostronnie utożsamiać artysty z monumentalnym kubizmem, ponieważ jego dzieło jest tak wszechstronne, jak niepowtarzalne.
Kubizm, okres klasyczny i przejście do surrealizmu są w pełni reprezentowane przez wystawę: „Skrzypce”, „Martwa natura z gitarą”, „Kot, który złapał ptaka”, „Portret Olgi”, „Kobieta w czerwonym fotelu”, „Acrobat”, „Ryciny na plaża „...
Salvador Dali pisał o Picassie, porównując go do Rafaela: „Biegun przeciwny do Rafaela jest równie duży, ale przeklęty. Przeklęty, jak każdy, kto buntuje się przeciwko tradycji, niszczy ją i depcze, nie bez powodu wszystkie jego dzieła ukazują niewolniczą wściekłość. Próbuje zrzucić łańcuchy, ale jest obciążony rysunkiem, kolorem, kompozycją i perspektywą - to wszystko. ”
Wędrując po salach wystawowych z pracami Picassa, próbowałem uchwycić „spojrzenie niewolniczej wściekłości”, ale najwyraźniej wciąż byłem daleko od uczuć geniuszy, dlatego po prostu dostałem niesamowitą przyjemność estetyczną, dotykając niewielkiego ułamka dzieła wielkiego Pablo.
