Dmitrij Kuzniecow, nasz własny ekspert w dziedzinie biżuterii i stały autor
Zawsze traktowałem biżuterię z pewnymi uprzedzeniami, a nawet zaniedbaniem. Nie, przyznaję, że podobały mi się niektóre z jej projektów, ale postrzegałem je jako piękne ozdoby choinkowe i nic więcej. Oznacza to, że na manekinie biżuteria może oczywiście wyglądać, ale noszenie jej nie jest comme il faut.
Jeśli weźmiesz biżuterię za podróbkę, a raczej imitację biżuterii, nie wzbudzi to szacunku. Każda kopia jest gorsza niż oryginał. I chociaż zdałem sobie sprawę, że było to nieco przestarzałe rozumienie biżuterii, i przez pewien czas produkty z nieszlachetnych materiałów stały się odrębnym przemysłem w tworzeniu biżuterii, w rzeczywistości pomysł pozostał ten sam.
Ogólnie rzecz biorąc, biżuteria nie interesowała mnie aż do jednego przypadku. Na służbie, omijając sklepy jubilerskie i patrząc na witryny sklepowe, złapałem się na myśleniu, że z prezentowanego asortymentu praktycznie nic mi się nie podoba; nie było ciekawych prac i nie było co przyciągać uwagi.
Zmęczony monotonią rzeczy, usiadłem przy stoliku w kawiarni i zacząłem przeglądać katalogi różnych firm jubilerskich, wśród których przypadkowo natknąłem się na broszurę Bernardaud z porcelany. Jest to dział biżuterii firmy znanej z produkcji wysokiej jakości porcelany. Tworzą swoją biżuterię z tego samego materiału, który nie jest szlachetny pod względem biżuterii, ale zastosowane w nich rozwiązania projektowe były tak świeże i oryginalne, że nieuchronnie wywoływały o wiele więcej pozytywnych emocji, nawet na tle oglądanych wcześniej produktów ze złotego diamentu. Tak po raz pierwszy zainteresowałem się biżuterią. Potem zacząłem się zastanawiać, dlaczego produkty wykonane z materiałów podstawowych wywołują tak sprzeczne uczucia, od całkowitego odrzucenia po uwielbienie. Ponadto proporcje wielbicieli i przeciwników są w przybliżeniu takie same. Co to jest, walka z snobizmem w kiczu? Próbowałem wymyślić wszystkie za i przeciw.
Głównym powodem zalet jest często fakt, że biżuteria może być noszona każdego dnia, podczas gdy biżuteria jest bardziej odpowiednia na specjalne lub specjalne okazje. Trudno się z tym zgodzić, ponieważ biżuteria nie musi być zbyt elegancka ani pompatyczna, co czyni je nieodpowiednimi do codziennego noszenia. Biżuteria może być zwięzła, dyskretna i odpowiednia do codziennego użytku. Bardziej rozsądne wydaje mi się stwierdzenie, że za pomocą biżuterii możesz osiągnąć większą różnorodność, innymi słowy, każdego dnia w nowym stroju możesz założyć nową biżuterię, a szybko zmieniająca się moda zmusza cię do zmiany zawartości nie tylko szaf garderoby fashionistek, ale także ich szkatułek. W przypadku biżuterii cena pozwala to zrobić. Nie ma argumentów, że kosztowna biżuteria jest daleka od dostępnej dla wszystkich, a przynajmniej nie w żądanej ilości.
Przyczyny niechęci do noszenia biżuterii można krótko wyrazić w zdaniu: albo złoto, albo nic. Ale skąd bierze się to uzależnienie od metali szlachetnych? Aby uzyskać odpowiedź, możesz przejść do historii.
Pierwszą biżuterią, którą nasi odlegli przodkowie zaczęli nosić na początku cywilizacji, była właśnie biżuteria w jej nowoczesnym znaczeniu. Były to produkty z kości i kłów zwierząt, piór ptaków, muszli i szorstkich kamieni. Użyłem słowa „biżuteria”, chociaż w istocie nie jest to do końca prawda. Nie upiększenie było głównym zadaniem wszystkich tych darów natury. Nie był to czas dla przodków, chociaż chciałbym wierzyć, że pragnienie piękna było w nich nieodłączne w tych trudnych czasach walki o przetrwanie. Wszystkie te przedmioty miały mistyczne i święte znaczenie i były używane jako amulety lub uroki, odpędzały złe duchy, przyniosły szczęście w polowaniu i tak dalej. Nawet naszyjniki z trofeów myśliwskich mówiły o umiejętnościach i fortunie myśliwego, jego sile, zręczności i umiejętności zdobywania pożywienia.
Mianowicie, takie cechy powinny były mieć przywódcę (przywódcę, przywódcę) w oczach jego rodaków. Oznacza to, że powoli zbliżamy się do faktu, że biżuteria staje się oznaką selektywności, która w pełni rozwinie się w kolejnych wiekach.
Ponadto ludzie nauczyli się przetwarzać metale, a oprócz tego wytwarzali broń, narzędzia, artykuły gospodarstwa domowego itp. zaczął robić biżuterię. System społeczny zmieniał się i aby zostać liderem, dokładność, siła i szybkość nie określały cech. Ale atrybuty władzy i mocy miały uwypuklać i wywyższać ich właścicieli. Ponadto symbole te musiały być niedostępne dla reszty. Przydały się tu metale szlachetne. Aby zweryfikować słuszność tych założeń, wystarczy przypomnieć szaty władców, od egipskich faraonów po królów europejskich i carów rosyjskich. Nie możesz sobie wyobrazić monarchy ze szklanym berłem, cynową mocą i drewnianą koroną.
Oprócz estetyki funkcją biżuterii było pokazanie selektywności właścicieli, ich statusu. Rzadkość, w wyniku czego wysoka cena była jednym z kryteriów zapewniających ten stan rzeczy. Ludzie nie płacą dużo za to, co jest dostępne dla wszystkich. Czy to jest powód do czczenia złotego boga? Ale wracając do historii biżuterii. Chociaż nie wszyscy zdają sobie z tego sprawę, ale prawie wszyscy znają nazwisko osoby, którą można by uznać za „króla biżuterii”. Poznaj Strassa. Georges Frederick Strass. To właśnie ten jubiler, który żył w XVIII wieku, wynalazł technologię obróbki szkła, dzięki czemu bezwartościowy bibelot stał się praktycznie nie do odróżnienia od klejnotu. Odtąd takie imitacje zaczęły nosić imię ich twórcy - dżetów. Ale będąc z natury poszukiwaczem przygód, Strass zastosował swoje odkrycie w taki sposób, że jego działania kwalifikowały się jako oszustwo. Dał podróbki jako prawdziwą biżuterię, która dla „króla” nie jest solidna. Nie wspominając już o sukcesie w dziedzinie biżuterii, ale cyrkonie są nadal bardzo szeroko stosowane nie tylko w produkcji biżuterii, ale także w dekoracji odzieży, obuwia i innych produktów, których twórcą wydaje się być to, że ich potomstwo nie ma dodatkowego blasku.
Daniel Swarovski poszedł w drugą stronę. To naprawdę człowiek, który jest godny korony imperium pod nazwą Biżuteria. Pochodzący z Czech, słynącej z produkcji szkła, Daniel od dzieciństwa pracował w jednym z wielu warsztatów specjalizujących się w tej branży. Ciekawość Czech skłoniła go do studiowania nauk ścisłych w Paryżu, gdzie wpadł na pomysł stworzenia elektrycznej maszyny do mielenia produktów szklanych, która powstała w 1891 roku. Następnie Daniel przenosi się do Austrii, gdzie organizuje uwolnienie kryształu imitującego kamienie szlachetne.
Ale oprócz maszyny utalentowany Czech opracował unikalną formułę kryształów, dzięki której szkło było zaskakująco przezroczyste. W przeciwieństwie do swojego poprzednika Swarovski nie ukrywa faktu, że kryształy lśniące prawie jak prawdziwe diamenty i stojące nieporównanie tańsze, są imitacją. Jeśli doceniono biżuterię, w tym z powodu jej niedostępności dla wszystkich, Daniel szukał dokładnie czegoś przeciwnego - aby zwiększyć rynek sprzedaży, przyciągając szeroką gamę potencjalnych nabywców. I wydało owoce. Po otrzymaniu ogromnej liczby zamówień na swoje produkty Daniel rozbudował swoją fabrykę, tworząc podwaliny legendarnej firmy Swarovski.
Dziś znajduje się muzeum Swarovski, klub kolekcjonerów produktów Swarovski i tylko wielomilionowa armia miłośników kryształów Swarovskiego. Sprzedawanie złudzeń dało oszałamiający wynik!
Co jest wynikiem konfrontacji biżuterii wykonanej z metali szlachetnych i biżuterii. Doszedłem do następującego wniosku - możesz nosić BIŻUTERIĘ, możesz nosić KOSTIUM BIŻUTERIĘ, najważniejsze jest to, że jakość wykonania i poziom artystyczny tych rzeczy pozwoliłyby na pisanie wielkimi literami.
