PRZEDSTAWICIEL JEDNEGO Z NAJBARDZIEJ SZYBKICH DZIAŁAŃ DUBAJSKICH MAHA GARGASH WIĘCEJ NIŻ KWARTAŁ WIEKU ZOSTAŁO ZNAJDUJE SIĘ W KAMERZE KINO, ODKRYWAJĄC KULTURĘ LUDZI W RÓŻNYCH KĄTACH ŚWIATA. JEDNAK NA KILKA LAT PODSTAWA ZDECYDOWAŁA PRZENIESIĆ ZBIERANE DZIAŁKI DO PAPIERU I ROZPROSZOWAĆ JE W FORMIE NOWYCH O ŻYCIU ICH EMIRATÓW. O TWÓRCZYM PROCESIE, EWOLUCJI WAŻNOŚCI I KONIECZNOŚCI, ABY POWIEDZIEĆ PRAWDĘ, KTÓRE ZOSTAŁO NOWELISTYCZNE W WYWIAD Z „EMIRATAMI ROSYJSKIMI”.
Madame Mach, dlaczego po tylu latach zmieniłeś kamerę na długopis i papier?
Maha Gargash: Jak wiecie, wiele moich programów było poświęconych kulturze i przeszłości naszego regionu. Przez ponad pół wieku gromadziłem wiele ciekawych historii, które musiałem podzielić się ze światem. Niestety format telewizyjny nie pozwalał na zbyt głębokie wchodzenie w szczegóły. Potrzebna była inna forma.
Po drugie, zdałem sobie sprawę, że drugą stroną skoku Emiratów w przyszłość była zapomnienie o tradycjach - dzisiejsze dzieci nie znają historii swojego kraju, pochodzenia, nawet zapominają swojego języka. Miałem świetną okazję, jak mówią, zabić dwa ptaki jednym kamieniem - postawić fascynującą działkę w ciekawej formie i przekazać ją wszystkim. Ta forma została wybrana powieścią ...
Jednak piszesz po angielsku i często mówisz, że zaadresowałeś swoje powieści do ludzi Zachodu ...
Maha Gargash: Jest to z jednej strony okazja, aby spodobać się szerszej publiczności, az drugiej strony przedstawić naszą kulturę ludziom z Zachodu, którzy mieszkają blisko nas w Dubaju, ale nic o nas nie wiedzą. Powiedziałbym, że dostosowałem fabułę do anglojęzycznej publiczności, aby nie zagłębiły się w cechy narodowe i nie poczuły się bardziej komfortowo.
Bohaterem twojej pierwszej powieści Gecko jest młoda dziewczyna Nura z małej nadmorskiej wioski o losie typowym dla jej pokolenia. Dzisiaj życie się zmieniło. A jak zmienił się los Arabki?
Maha Gargash: Po pierwsze, uniwersalny los Arabki nie istnieje - każdy kraj narzuca swoje życie swoim własnym cechom. Na przykład, jeśli mówimy o krajach Zatoki Perskiej, kobiety tutaj nigdy nie były uciskane, ale wręcz przeciwnie, zawsze prowadziły aktywny tryb życia i odgrywały ważną rolę - zarówno w domu, jak i rodzinie. A dziś wszystkie drzwi są przed nami otwarte - władcy zachęcają kobiety do rozwoju i wzrostu.
Jakich opowieści i bohaterów potrzebuje współczesna literatura z twojego punktu widzenia?
Maha Gargash: Dobre historie, które same się ujawnią w ciekawych odcinkach ...
Masz na myśli, że nie kontrolujesz swoich postaci?
Maha Gargash: To nie jest możliwe. Moi bohaterowie żyją życiem i przestrzegają praw życia. Jeśli wtrącę się w ich życie i zacznę współczuć z jednym bardziej niż drugim, stracę poczucie obiektywności.
Czy pracując nad książką polegasz na poczuciu sprawiedliwości?
Maha Gargash: Oczywiście sprawiedliwość jest wielką motywacją dla czytelnika. Ale w powieściach muszą istnieć uniwersalne pojęcia - miłość, przyjaźń, zazdrość, prawa przetrwania. Charakterystyczny dla całej ludzkości, nieograniczony specyfiką naszego regionu. Po prostu daję im lokalny akcent.
Nawiasem mówiąc, w twoich powieściach znajdują się romantyczne historie miłosne, o których jeszcze nie mówi się głośno ...
Maha Gargash: Miłość jest bardzo ważna w życiu, we wszystkich jej aspektach. Albo nauczysz się go kontrolować, albo doprowadzi cię do szaleństwa. Ale oczywiście dużo stracisz, jeśli żyjesz bez miłości.
Druga powieść „To drugie ja” poświęcona jest „nieszczęśliwej na swój sposób” rodzinie Emirate. Akcja rozgrywa się w Dubaju w połowie lat 90. Jeśli piszesz powieści na eksport, dlaczego nie opisałeś wzorowej rodziny?
Maha Gargash: Nikt nie jest zainteresowany czytaniem doskonałych historii - czytelnik potrzebuje konfliktów, znaków specjalnych i powiązanych ze sobą fabuł. To jest powód ...
Druga powieść jest znacznie cięższa niż pierwsza ...
Maha Gargash: I otrzymał znacznie więcej sprzecznych recenzji od czytelników ... Postaci są bardziej złożone i chociaż ramy społeczne stały się znacznie słabsze, postacie wciąż borykają się z okolicznościami.
A co z twoją trzecią powieścią?
Maha Gargash: Nadal jest na etapie wybierania pomysłów. Nie mogę usiąść i zacząć pisać, dopóki nie zobaczę historii od początku do końca, nie czuję konfliktu. Pasja związana z historią nie wystarczy - musisz spojrzeć w przyszłość i upewnić się, że książka została przeczytana do końca.
Jaki jest twój ulubiony etap pracy nad książką?
Maha Gargash: Edycja manuskryptu. Kiedy powieść jest gotowa, a ty zastanawiasz się tylko nad zmianami kosmetycznymi. I oczywiście wybór okładki - wtedy masz wrażenie, że już trzymasz własną książkę w rękach.
Jak oceniasz szczęśliwy koniec powieści emirackiej?
Maha Gargash: Zawsze musi być nadzieja na najlepsze.
Wywiad przeprowadziła Natalia Remmer
