NIE JESTEŚMY DLA COŚ, KTO I KIEDY RODZINY RODZINNE ZOSTAŁY WYNALAZZONE W NASZEJ ODZIEŻY. I ICH HISTORIA JEST ODDZIELNYM ODRĘBNYM I DOSTĘPNYM ZAINTERESOWANYM. W SWOIM CZASIE DODANO WIELKIE PRZECINARKI, COŚ JESTEŚMY OBOWIĄZKOWI DLA ATLETÓW, AKADEMIKÓW I NAWET WOJSKOWEJ. ŚWIAT MODY ZMIENIA SIĘ, ALE NAJLEPSZE ZNALEZIONE ROZWIĄZANIA SĄ W NASZYM ŻYCIU. Ok - KTO, GDZIE, KIEDY. Historyczną serię wynalazców couturierowych rozpoczyna się od Charlesa Fredericka Wortha, który schował ostatnie imperatorki i pierwsze aktorki filmowe w XIX wieku. Ta Anglik wymyśliła metkę z nazwą, która podnosi cenę uszytych na nią ubrań o rząd wielkości, a także pokazy mody jako najlepszy sposób na pokazanie sukienek ze wszystkich stron i na żywo.
Ciekawe, że główny wiosenny dodatek - okulary przeciwsłoneczne - pojawił się znacznie wcześniej. Uważa się, że nawet rzymski cesarz Neron oglądał bitwy gladiatorów poprzez specjalnie szlifowane szmaragdowe soczewki, a Napoleon Bonaparte, wysyłając swoich żołnierzy do Egiptu, nakazał każdemu, aby wyposażono go w szklanki z przyciemnianymi szybami.
Nieco później amerykański generał Douglas MacArthur i fabryka snów w pobliżu Los Angeles wzięli udział w popularyzacji okularów przeciwsłonecznych. Jeszcze przed drugą wojną światową hollywoodzcy aktorzy praktycznie nie zdjęli okularów przeciwsłonecznych włoskiej firmy Persol - było to wymuszone przez nieznośnie jasne światło reflektorów w pawilonie, co sprawiło, że nasze oczy stały się czerwone. Wielu spotkało się w tej formie pod obiektywem paparazzi. Tryumfalny generał wolał udzielać wywiadów bez zdejmowania okularów przeciwsłonecznych Aviator wyprodukowanych przez amerykańską markę Ray Ban, utworzoną w 1937 roku.
Nazwana ETYKIETA OBWODOWA, która podnosi cenę przyszytej do niej odzieży o rząd wielkości, została wynaleziona przez twórcę mody Charlesa Fredericka Wortha
Rewolucja z dzianiny
Koszulki i koszulki polo, które stały się klasyką nieformalnej odzieży w ciepłym sezonie, zostały wynalezione w pierwszej połowie ubiegłego wieku. Polo, wbrew powszechnemu przekonaniu, wcale nie zostało wymyślone przez Ralpha Laurena. W 1926 roku francuski tenisista Rene Lacoste po raz pierwszy pojawił się na boisku w swojej dzianinowej koszuli z krótkim rękawem. Była tak wygodna, że Rene postanowiła porzucić wielki sport i założyć własną linię ubrań. Nieco później, pod godłem krokodyla, zaczęto produkować trampki, opracowane w Weimar w Niemczech przez braci Dassler na podstawie gumowych płóciennych butów sportowych o zarejestrowanej nazwie Keds, wydanych przez amerykańską firmę US Rubber w 1916 roku.
T-shirt, zgodnie z dobrze znaną wersją, został wynaleziony w Pearl Harbor w 1942 roku. Żeglarze amerykańscy mieli gorącą pogodę na Hawajach nie tylko z powodu japońskich nalotów, a dowództwo stało się hojne, zamawiając eksperymentalną partię kamizelek z krótkim rękawem. Po powrocie do domu żeglarze nie spieszyli się z rozstaniem z tak praktycznym sprzętem. Graliśmy w nią w piłkę nożną i gitary, biegaliśmy na randki, skromnie dumni z brutalnego, frontalnego produktu, który można łatwo zdjąć z głowy. Aktor filmowy Marlon Brando w końcu ucywilizował koszulkę w sztuce telewizyjnej Desire Tram z 1951 roku.
Bomby i błyskawice
Panie zazwyczaj uważają, że damskie spodnie są najważniejszym wynalazkiem XX wieku, podczas gdy panowie to otwarte stroje kąpielowe dla kobiet. Każdy może być rozumiany na swój sposób. Coco Chanel wprowadziła spodnie damskie; Yves Saint Laurent uszył pierwszy damski spodnie w 1966 roku. Maestro odnotowało również w historii sukienki w stylu safari i glamour wcześniej pracującego kombinezonu.
Skrócone damskie spodnie capri zostały wynalezione w 1948 r. Przez niemiecką projektantkę mody Sonię de Lennart. Spoczywając na włoskiej wyspie o tej samej nazwie, zauważyła, że krótkie spodnie lokalnych rybaków są o wiele bardziej praktyczne do morskich przygód. A dwa lata wcześniej francuski projektant mody Louis Rird wysadził publiczną percepcję osobnym kostiumem kąpielowym dla kobiet w bikini. Nazwę wymyślił Couturier 5 lipca 1946 r. - cztery dni po próbach nuklearnych na atolu Bikini. Wówczas korelacja obu eksplozji nie miała jeszcze negatywnego koloru dla marketerów. Jednak wtedy nie było marketerów ...
Jeśli mówimy o zespołach plażowych, Calvin Klein wynalazł amerykańskiego couturiera w męskich latach 80., który był dziś popularny w męskich kąpieliskach. Ma również pomysł na drogie jeansy od projektantów (1978, jeansy z praniem studyjnym wymyślone później przez Dolce i Gabbana) oraz trzy minimalnie niezbędne rzeczy do garderoby mężczyzny: biały T-shirt, niebieskie dżinsy, czarny sweter. Czas wprowadził poprawki do tej koncepcji. Nieco później rodaczka Kleina Donna Karan sformułowała swoją wizję siedmiu rzeczy, których potrzebuje współczesny mieszkaniec megalopolis: spodnie, sweter, bluzka, skórzana kurtka, garnitur i suknia wieczorowa.
Legginsy, to legginsy w języku rosyjskim, zostały wynalezione przez Karla Lagerfelda, po tym jak został dyrektorem kreatywnym Chanel House w 1983 roku. Historia mistrzów haute couture ma setki patentów na prawa autorskie, ale z reguły są cenne przede wszystkim dla pomysłów w sklepie. Jeśli mówimy o przełomach w masowej produkcji, pomysł dekorowania ubrań kryształowymi kryształkami narodził się Christian Dior w 1955 r. Wraz z Danielem Swarovskim. Pierre Cardin wymyślił kolorowe rajstopy i buty. Po raz pierwszy zamek błyskawiczny uszyła projektantka mody Elsa Schiaparelli, siostrzenica odkrywcy kanałów marsjańskich.
W 1927 r. Opatentowała sukienkę z dzianiny, a następnie wprowadziła fashionistkę w różowy kolor barbie - i została w niej pochowana.
T-shirt z nadrukiem jako wyraz pozycji społecznej został wprowadzony do mody w 1970 roku przez angielską projektantkę Katherine Hamnett. W rzeczywistości nie była pierwsza - portret amerykańskiego kandydata na prezydenta Thomasa Deweya został po raz pierwszy wydrukowany na białej koszulce w 1948 r. W latach 60-tych zielona koszulka armii była aktywnie malowana pacyfistami „kolorów” za pomocą długopisów zaprojektowanych dla pierwszych kosmonautów Bic. Ale tylko absolwentowi londyńskiego St. Martin's College of Design udało się nadrukować na koszulce wydarzenie o znaczeniu światowym, którego nawet popularny socjolog Eric Berne nie mógł zignorować.
Przyszłość była wczoraj
Moda jest cykliczna, podobnie jak architektura. Zmieniające się trendy można łatwo prześledzić oczami nawet bardzo wyrafinowanego obserwatora. Ale na każdym kroku stylu główną rolę odgrywają naprawdę praktyczne rzeczy. Spróbuj zabrać skórzany plecak od przyzwyczajonego turysty, który jest przyzwyczajony do zwiedzania, nawet bardzo wrażliwego turysty, mokasynów z Ferrari, którzy wynajęli dandysa na wynajem ośrodka, lub przekonaj żeglarza na innych butach, z wyjątkiem żeglarzy.
Plecak z długim paskiem na początku lat 60. został zapożyczony z turystycznego arsenału Welshki Mary Quantum, lepiej znanego jako autorka mini spódniczki. Wtedy światowa moda była już zmęczona powojennym kobiecym stylem New Look, wymyślonym przez Diora. Wyglądało to inaczej i Mary zaczęła tworzyć wizerunek nastolatki. Mała niebieska spódnica, wstążka w warkocz, buty na niskim obcasie, sukienki nie wysokie, krótkie szkolne fryzury, szkolny nawyk noszenia wszystkiego za plecami. Jedna z jej kolekcji nosiła roboczą nazwę „Lolita” (w 1955 r. Opublikowano skandaliczną powieść Vladimira Nabokova o tej samej nazwie), druga - „Mini”. Prezentacja subkompaktu z napędem na przednie koła Aleca Issigonisa odbyła się w 1959 r. - cztery lata przed pierwszą nieczystością minispódniczek na pokładzie liniowca oceanicznego Królowej Elżbiety. Dlatego wszystkie spory dotyczące parytetu nazw są uważane za zbędne.
Mokasyny z codziennego życia Indian amerykańskich w 1950 r. Zostały wprowadzone do życia kierowcy przez Gucci House. Każdy kierowca wie, co dzieje się z modelowanymi skórzanymi butami, jeśli często wciskasz pedał sprzęgła. Zamsz, bez wyglądających na wyjmowane mokasyny z obcasem na gumowym kursie, były idealnym rozwiązaniem dla stale przybywającej kasty właścicieli pojazdów osobowych. Kiedy do powszechnego użytku trafiły automatyczne skrzynie biegów, zwolennicy mokasynów zostali zredukowani, ale prawdziwy jeździec zawsze wolałby „długopis”.
W 1935 r. Kapitan jachtu Paul Sperry nauczył się pewnie trzymać swojego mokrego zbocza lodu ze swoim księciem spanielem, spacerując z nim zimą po Long Island. Wracając do domu i pracując nożem na własnych tenisówkach, stworzył buty, które nie tylko nie spadły z jego stóp, a jednocześnie nie plamiły pokładu z drewna tekowego, ale także umożliwiły stanie na nim podczas burzy w dowolnym punkcie - ze względu na wzmocnienie punktu kontaktowego pod mięśniami kciuka. Tak pojawił się topsider - jednocześnie nowy wizerunek i funkcja butów, a jednocześnie znana na całym świecie marka.
Dziś wszyscy lubimy uniseks na wakacjach zaprojektowany przez Teda Lapidusa w 1965 roku i (na wszelki wypadek) jeździmy na rowerze w ubraniach z odblaskami, wynalezionymi w 1984 roku przez Stellę McCartney dla linii Adidas. Jutro pochodzący z Hiroszimy Issei Miyake przygotował nam bezszwowe sukienki, indywidualnie modelowane komputerowo z pojedynczej rolki materiału na zasadzie origami. Nosić lub nie nosić - wybierz dla każdego. Naszym wyborem jest powrót do natury lub ubierać się jak najbardziej futurystycznie, ale w każdym razie ktoś z góry nie przestaje myśleć o naszym komforcie
