Rosjanie zwykle kontrastują z postem. Mówimy: „Nie cały kot ma tydzień naleśników, będzie Wielki Post”. Fizyczna treść postu prawosławnego jest powściągliwością. Jeśli chodzi o Ramadan, łączy w sobie abstynencję i sytość. To jest post i rodzaj „Ostatki” podczas jednego dnia Ramadanu. Dzień zaczyna się i kończy nasyceniem. Ogólnie rzecz biorąc, zgodnie ze słowami arabskiego Beduina, „w nocy - jedz jak wielbłąd, po południu - wytrzymaj tak jak on”.
Dobrze odżywione noce „miesiąca przebaczenia, miłosierdzia i miłości” poświęcone są komunikacji z Allahem, radosnym spotkaniom z krewnymi, sąsiadami i przyjaciółmi przy stole rozmów. W świetle dziennym muzułmanie nie piją, nie jedzą, nie palą, nie podobają się ciału. Uściski i pocałunki są dozwolone tylko po tym, jak noc pokryła dzień kocem jego łagodnego chłodu, od „Iftar” do „Sukhur” (od rozmowy do ostatniego posiłku o świcie).
Wierzący, przekonani, że podczas ramadanu bramy raju są otwarte, dobre uczynki, miłość, modlitwy, czytanie Koranu są przepisywane podczas postu. Styl życia miast i wsi w czasach Ramadanu jest całkowicie podporządkowany wypełnieniu obrzędu i jego przykazań.
Uważa się, że podczas ramadanu aniołowie zstępują z nieba. Wstawili się u Boga za przebaczenie grzechów wierzącym poszczącym.
Nie ma znaczenia, czy tak jest, czy nie, ale sami ludzie starają się zostać aniołami, których religia wzywa do bycia szczególnie życzliwymi, hojnymi, tolerancyjnymi i życzliwymi w tym miesiącu. Społeczeństwo ogarnia jeden wybuch dobroci i pobożności.
Na wakacjach jest zaangażowany każdy, od małego do dużego - całe społeczeństwo i wszystkie departamenty rządowe. Dzieci w Ramadanie otrzymują prezenty, a ich rodzice otrzymują nagrody pieniężne od firm lub agencji rządowych, w których pracują. Dzień roboczy zostaje oficjalnie skrócony do 6 godzin, ale jeśli urzędnik państwowy skróci go o kolejną godzinę, szefowie nie będą od niego wymagani.
W sklepach i na rynkach jest sprzedaż odzieży, tkanin, mebli, zabawek dla dzieci, złotej biżuterii damskiej i drogich zegarków. Wiele rodzin zmienia samochody, które stają się tańsze z powodu sezonowych rabatów Ramadan. Bogaci muzułmanie są wezwani do pomocy biednym podczas całego postu. Na placach w pobliżu meczetów układane są dywany na wspólne posiłki, odbywające się w atmosferze kultu i pokory, z udziałem biednych, podróżników i biednych, wszystkich przybywających. Jeśli chodzi o biednych, przybywają do kraju z całego świata w nadziei na duże opłaty.
Kolekcjonerzy z Ramadanu nazywani są tutaj „ponurymi milionerami”. Mówi się, że jeden dzień postu karmi bobra przez rok, ponieważ od dawna nikt nie zbiera skórki chlebowej. Żebraki zbierają tylko pieniądze. Nawet przestępcy mają dobry udział w ramadanie: tysiące więźniów otrzymują amnestię.
Ramadan jest dziewiątym miesiącem islamskiego roku księżycowego, „miesiącem Koranu”. W noc Ramadanu archanioł Jabrail (Gabriel) spotkał się z prorokiem Mahometem, do którego przesłano pierwsze boskie objawienia. Nazwa miesiąca pochodzi od arabskiego korzenia „ramida” (będzie gorąco, gorąco). Jego wymowa w formie „ramadan” wydaje się być najbardziej poprawna, ponieważ Arabowie, z powodu wyraźnego, bardzo mocnego, bardzo specjalnego dźwięku „d” zawartego w tym słowie, nazywani są nawet synami „dada” po nazwie dźwięku. Jednocześnie tradycja nazywania miesiąca „Ramadan”, ustanowiona w wielu krajach, ma obiektywne wyjaśnienia i powody. Nie wszyscy Arabowie wymawiają ten dźwięk w ten sam sposób. Na przykład w Iraku wymowa „dada” zbliża się do wyraźnego, napiętego dźwięku „z”.
„Gorące” w czasach przedislamskich zbiegło się z okresem największego upału. Nazwa wyjaśnia, dlaczego dzień umarł w tym miesiącu, który otrzymał od Arabów definicję „głuchoniemych”, skoro w upalne dni nie słychać dzwonienia broni. Zanikając w piekle dnia, życie odrodziło się tylko w nocy. Teraz ramadan nie pokrywa się z letnim upałem. Porusza się i pozostaje we wszystkich porach roku.
Nazwy innych miesięcy roku księżycowego również przestały odpowiadać porom roku. Piąty i szósty miesiąc kalendarza mekkańskiego, który miał miejsce w okresie styczeń-luty, to „Jumad pierwszy” i „Jumad ostatni”, których nazwy, według arabskich komentatorów, pochodzą od źródła „Jamad” (zamrożenie, zamrożenie), mogą teraz pokrywać się z dowolnym miesiącem kalendarza gregoriańskiego i w tym roku były w maju i czerwcu.
W czasach przedislamskich i w pierwszych latach po ogłoszeniu islamu Arabowie żyli zgodnie z kalendarzem księżycowym, ale poprawili go zgodnie z kalendarzem słonecznym, aby zbierać się z porami roku i odprawiać rytuały religijne o tej samej porze roku.
Korekta dni roku księżycowego w stosunku do Słońca dokonana została w miesiącu „Rajab”.
Rajab, który tylko miesiąc dzieli szaaban od ramadanu, oznacza początek przygotowań do ramadanu. Korzeń, z którego pochodzi nazwa tego miesiąca, który przyszedł 4 lipca bieżącego roku, oznacza wsparcie lub wzmocnienie czegoś. Arabowie z czasów przedislamskich czcili rajab. Ten środkowy miesiąc roku był święty nawet wtedy. Jego pozycja w historii arabskiej jest podobna do Dnia Iwana Kupali, który nasi przodkowie obchodzili przed przyjęciem chrześcijaństwa ponad tysiąc lat temu, pamiętają i nadal świętują w niektórych miejscach. Tylko Rajab nie nosi treści erotycznych związanych z pogańskimi słowiańskimi świętami. W jego czasach składano ofiary bożkom i odprawiano niektóre rytualne pielgrzymki.
Prorok Mahomet nie zabronił ofiary podczas rajabu, ale unieważnił osobliwość tego czynu. Według jego testamentu ofiary dla Allaha można dokonać w dowolnym miesiącu. Rajab nie odróżnia się również od islamu od innych miesięcy w kwestii postu lub spełnienia małej pielgrzymki - „Omry”. Według zeznań ukochanej żony proroka Aishy, Wysłannik Allaha nie popełnił Omru podczas Rajabu. Dlatego Rajab jest gorszy od Ramadana, którego występ Omry jest utożsamiany z hadżdżem.
W tym miesiącu został również nazwany „Rajab of Mudar” imieniem założyciela północnych Arabów „Mudar”. Byli to północni Arabowie, zwani „mudarami” ze względu na białoskórość, w przeciwieństwie do południowych plemion, które nie poprawiły księżycowych miesięcy z powodu rajabu. Z powodu erozji dat rozpoczęcia i zakończenia miesiąca wojny, mogły one trwać w dni zabronione, a dni dozwolone na operacje wojskowe zostały uznane za zabronione.
Prorok oparł się na tradycji północnych mudarytów. Uwiarygodnił to w islamie, dlatego szariat wielbi Rajab. Zgodnie z tradycją, ustanowioną wśród plemion Mudar, prorok sprzeciwił się dostosowaniu kalendarza, nazwał je „zwielokrotnieniem niewiary” i zabronił tego. W sury Koranu „Yunus” jest wyraźnie powiedziane, że miesiąc powinien być używany do odliczania czasu. Zauważa, że Allah „uczynił słońce blaskiem, a miesiąc światłem - i rozdzielił je na parkingach, abyście znali liczbę lat i numerację”. W wyniku anulowania korekt miesiące miesiąca księżycowego, który jest krótszy od Słońca o 10–11 dni, zaczęły zmieniać się z roku na rok i przestały pokrywać się z porami roku, których charakter ustalili.
Kiedy po raz pierwszy przyjechałem do pracy w Abu Zabi, Ramadan przyszedł w maju. W ciągu ostatnich prawie 20 lat przeszedł do kalendarza chrześcijańskiego na ponad sześć miesięcy. Czas chłodnych ramadanów minął. „Rozpalony” wraca na czas do historycznego parkingu - do letniego piekła.
Teologowie islamscy uważają, że nie można obliczyć czasu przybycia „drogiego gościa”, jak muzułmanie nazywają swój urlop. Początek świętego miesiąca określa się wizualnie. Zgodnie z tradycją panującą w krajach arabskich każdy obserwator, który zeznał w najbliższym sądzie szariatu, że widział gołym okiem lub za pomocą instrumentów optycznych sierp miesiąca pojawiający się na nocnym niebie nie później niż 16 minut po zachodzie słońca, może ogłosić początek postu.
Dla Arabów za dzień uważa się czas od wschodu do zachodu słońca. Od zachodu słońca - jest już noc. Trwa do wschodu słońca. Każda godzina dnia lub nocy ma swoją własną specjalną nazwę. Miesiąc to rewolucja księżyca, gdy przechodzi on przez wszystkie swoje pozycje w stanie półksiężyca, pełni księżyca i księżyca z uszkodzeniem. Rok księżycowy trwa 12 miesięcy. „Liczba miesięcy u Allaha wynosi dwanaście ... Spośród nich czterech jest zabronionych”, Koran mówi „Pokuta”. Przez „zabronione” rozumiemy miesiące, w których nie wolno walczyć. Należą do nich trzy kolejne miesiące kończące rok księżycowy: zu-l-ka'da i zu-l-hija oraz miesiąc Muharram, który otwiera nowy rok. Czwarty zakazany jest siódmy miesiąc kalendarza księżycowego „rajab”.
„Nie wyrządzaj im krzywdy”, mówi skrucha Sury. W zakazanych miesiącach odłożono włócznie i strzały wyposażone w żelazne groty, nie słychać było bicia broni. W tych miesiącach nie można było rozpocząć wojny, ale proces mógł trwać. Grzechy popełnione niezgodnie z zakazami zostały zintensyfikowane ze względu na świętość czasu.
Emiraty, po pobożnym radżabie, wraz z muzułmanami z innych krajów, zwróciły uwagę na „Noc Stworzenia” dwa tygodnie przed Ramadanem. Obchodzone jest wraz z nadejściem 15 szaban - ósmego miesiąca kalendarza księżycowego w Mekce, z zadowoleniem przyjmując post.
W okresie przedislamskim, a może nawet od czasu, gdy Arabowie czcili słońce, świętowali początek Nowego Roku w tym miesiącu, ponieważ był to dzień przesilenia letniego. Zgodnie ze starożytną arabską tradycją zwyczajowo upamiętnia się zmarłych w te święta. Szczególną uwagę podczas „nocy stworzenia” poświęca się tym, którzy otwierają ogrom życia - dzieciom. Kupują nowe stroje, dają słodycze i orzechy. Ubrane dzieci, dekorując henną dłonie i stopy, chodzą po sąsiadach, śpiewają piosenki i zbierają prezenty w torbach specjalnie na tę okazję.
Istnieje przekonanie, że w „noc stworzenia”, zwaną tutaj „prawdziwą nocą”, trzęsie się drzewo życia, na którego liściach zapisane są imiona wszystkich ludzi na ziemi. Czyjąś liście spadają tej nocy, zauważając upływ ziemskich przeznaczeń narysowanych na nich przed następnym szaabanem. Współcześni Prorok Mahomet zeznawał, że posłaniec Allaha spędził tę noc na modlitwie, a dzień na poście. Jego współcześni wyznawcy dodają dobroczynności do tych dwóch pożytecznych zawodów.
Jedną z najbardziej znaczących nocy Ramadanu jest „Noc predestynacji”, którą większość muzułmanów spędza w świątyniach. Tej 27 nocy Ramadan Allah, zgodnie z islamskim przekonaniem, decyduje o losie wierzących, biorąc pod uwagę ich pobożność i prośby wyrażone w modlitwach. Aniołowie zstępują z nieba, aby czynić dobre uczynki. W islamie uważa się, że pobożność pod przykrywką tej nocy, kiedy słowami Koranu „rzeczy są oceniane, ustalane są daty i ustalane jest jedzenie”, jest równa prawemu życiu przez tysiąc miesięcy.
„Noc predestynacji” zwiastuje bliski koniec miesiąca postu. W krajach arabskich tworzone są specjalne komitety, których zadaniem jest znalezienie na nocnym niebie „srebrnego sierpa” następnego muzułmańskiego miesiąca shawval. Pierwszego dnia muzułmańska społeczność świata spotyka się pod nazwą „dzień nagrody” proroka Mahometa na długi dzień postu, święto rozmowy - Eid al-Fitr. W te święta wszyscy ludzie są szczęśliwi, a biedni są bogaci.
W krajach arabskich, gdzie pracują miliony zagranicznych robotników różnych religii, poganie są wezwani do poszanowania tradycji i uczuć muzułmanów oraz do przestrzegania zasad określonych przez święty post.
