W 1777 roku Samuel Johnson powiedział: „Jeśli jesteś zmęczony Londynem, to jesteś zmęczony życiem, ponieważ jest wszystko, czego można oczekiwać od życia” ... A dzisiaj rozpoznałby wiele miejsc w mieście, rozrzuconych nad brzegiem Tamizy, płynących z Hamton - Sądy i budynki Parlamentu do Katedry św. Pawła i Wieży, a dalej - do Greenwich i morza.
Kiedy pisarz Herbert Wells napisał w 1911 roku: „Dla mnie Londyn jest najciekawszym, najpiękniejszym i najbardziej niesamowitym miastem na świecie”, era powozów konnych i luksusu króla Edwarda dobiegła końca.
Dwudziesty wiek przygotowywał się już do radykalnej zmiany konturów miasta: wieżowce w mieście, wieża centralnej poczty, centrum sztuki na południowym brzegu Tamizy i wyróżniające się na tle tego Docklands - centrum biznesowego XX wieku. Jednak Londyn, który wielu nazywa „stolicą świata”, pozostał wierny sobie. Samuel Johnson nadal mógł pić kawę w Covent Garden lub udać się do kościoła w wąskich uliczkach miasta, spotykając przechodniów w kostiumach przypominających średniowiecze. Herbert Wells może dziś wziąć udział w debacie w parlamencie, pójść na koncert w Albert Hall lub posłuchać zespołu wojskowego w Royal Park.
Niebo Londynu ...
Dziś Londyn jest dużym międzynarodowym centrum i zajmuje powierzchnię 625 mil kwadratowych. To niesamowity świat, który wielu zagranicznych turystów widzi najpierw z okien samolotu, podziwiając dziwne zakola Tamizy i piękno licznych mostów.
Tam, daleko poniżej, żyją miliony ludzi, mieszkających nie tylko w pobliżu stolicy Wielkiej Brytanii, ale także w małych miasteczkach wcześniej uważanych za obszary Londynu i Westminster oraz dużych obszarach, które zachowały cechy swojej prowincjonalnej przeszłości - Merylbon i Kensington, Hampstead i Highgent. Gdzie główne ulice i zabytki przypominają Londyn, który każde pokolenie odkrywa dla siebie.
Historia Londynu, zapisana w dokumentach, sięga czasów, gdy na terenie Westminster wciąż znajdowało się bagno. Rzymianie osiedlili się na terytorium nowoczesnej dzielnicy miasta w latach 60. XX wieku, zbudowali most nad Tamizą i stworzyli słynne centrum handlowe, które przyciągnęło wielu kupców z różnych krajów. Wartość Westminsteru, który pierwotnie został zbudowany jako pałac królewski, zaczęła rosnąć po tym, jak stała się siedzibą rządu.
O pałacach, zegarkach i monarchach
Big Ben - „głos” Londynu, pokazuje dokładny czas GMT od 1859 roku. Dlaczego ten zegar z dzwonkiem nazywa się Big Ben? Istnieją dwie wersje. Możliwe, że nazwano je imieniem Walijczyka, Sir Benjamina Halla, który był wówczas odpowiedzialny za budowę. Według innej wersji nazwa została nadana przez robotników, którzy transportowali dzwon z odlewni Whitechapel w wózku zaprzężonym w 16 białych koni. Bohaterem tamtych czasów był ciężki bokser Benjamin Cadlet, a jego nazwisko można było przypisać do zegarka. A autor projektu zegarka - Sir Edmund Grimtorn oraz ich architekt i projektant ponieśli smutny los - zginęli, zanim na wieży za czterema tarczami zegarowymi o średnicy 23 metrów zainstalowano dzwon o wadze 13,5 tony. Nawiasem mówiąc, pierwszy wielki dzwon pękł i został ponownie rzucony, pękł po raz drugi, a teraz nadal wydaje słynny, lekko pęknięty dzwonek.
Obok Parlamentu znajduje się Opactwo Westminsterskie, którego piękno stworzyli członkowie dynastii królewskiej różnych pokoleń. Opactwo zostało założone w 960 r. i jest aktywną świątynią - miejscem kultu chrześcijańskiego. To miejsce koronacji monarchów angielskich. Opactwo ukazuje szlachetną, wojskową, polityczną, arystokratyczną historię Anglii. Oto pochówki członków rodziny królewskiej, naukowców i artystów, urzędników politycznych i kościelnych. Dziś jest około 120 pochówków pisarzy, poetów, aktorów, muzyków, naukowców i polityków. Sir Winston Churchill, Franklin D. Roosevelt, Isaac Newton, Charles Darwin i inni znani ludzie są pochowani w pobliżu grobowca Nieznanego Żołnierza. Czarno-biała brukowana platforma i elewacja przed ołtarzem głównym to miejsce koronacji i ceremonii pożegnalnych. Księżna Diana z Walii i jej Królewska Mość Królowa Matka zostały eskortowane w ich ostatniej podróży. Chór śpiewa tu codziennie iw określonych godzinach.
Na samym początku Mall Street widok Buckingham Palace - „studium” brytyjskiej monarchii. Pałac został zbudowany przez architekta Johna Nasha. Koszt budowy sięgnął 700 000 funtów dzięki zastosowaniu 500 bloków najdroższego i wyrafinowanego marmuru Karrak z żyłkami. Prywatne apartamenty królowej Elżbiety II i księcia Edynburga znajdują się teraz w północnym skrzydle budynku, którego okna wychodzą na Green Park. Możesz odwiedzić pałac tylko 2 miesiące w roku - w lecie, gdy królowa odpoczywa w górach Szkocji. Około 30 tysięcy gości odwiedza ten pałac rocznie i bierze udział w przyjęciach w królewskim ogrodzie, w którym znajduje się jezioro i wodospady. Zdjęcia przyrody są uzupełniane flamingami, których spokoju nie zakłócają nawet królewskie helikoptery krążące po ogrodzie.
Od tego momentu rozpoczyna się wiele ceremonii królewskich, na przykład jesienne otwarcie sesji parlamentarnych lub ceremonia Truping de Colour z okazji urodzin królowej w czerwcu. W tym roku królowa Elżbieta II skończyła 80 lat. Na cześć tej daty odwiedzający pałac mogli podziwiać kolekcję 80 najlepszych strojów Królowej, a także biżuterię Jej Królewskiej Mości złożoną z ponad 3000 karatów. Królewskie stajnie z końmi, wystawne koce, wspaniały powóz państwowy, namalowany przez włoskiego artystę Cipriani, i bardziej nowoczesne powozy są również otwarte dla publiczności.
Pałac Buckingham jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych budynków na świecie. Podobnie jak budynek Parlamentu i piętrowy autobus, jest to międzynarodowy symbol Londynu, a szerzej - symbol Wielkiej Brytanii jako całości. Tworzy centrum Londynu, którego forma i wygląd są wynikiem uświęconych czasowo funkcji ceremonialnych. Ale w przeciwieństwie do wielu najbardziej znanych budowli stolicy, nie jest to muzeum. Pałac jest organem zarządzającym monarchii rządzącej, gdzie Jej Królewska Mość Królowa wykonuje swoje oficjalne i ceremonialne obowiązki jako głowy państwa. Królowa spędza tydzień roboczy w Pałacu Buckingham, weekendy w Zamku Windsor.
Rząd, sądownictwo i siły zbrojne działają w imieniu królowej, a monarcha jest głównym symbolem jedności narodu. Królowa stale wie o tym, co dzieje się w kraju i co tydzień, kiedy zasiada Parlament, premier (który zmienił jedenaście podczas obecnego panowania) przyjmuje osobistą audiencję w Pałacu Buckingham. Królowa zachowuje pewne „prerogatywy” władzy, w tym mianowanie premiera i rozwiązanie parlamentu.
O parkach, teatrach i galeriach
Centrum życia kulturalnego w Londynie stanowi Royal Albert Hall, która została założona przez królową Wiktorię w 1868 roku. Zaprojektowany na 7 000 miejsc ma owalny kształt, pokryty szklaną i stalową kopułą i wznosi się na wysokość 135 stóp. Royal Albert Hall słynie ze wspaniałej akustyki i organów, których dźwięk zapewnia dziewięć tysięcy rur. Po przeciwnej stronie Albert Hall w Graypark znajduje się pomnik Alberta, dzieła architekta D. Scotta, który został rycerzem za swoje umiejętności. Pomnik został wzniesiony w 1876 roku. Dokładnie 100 lat później brytyjski festiwal uczynił z sali królewskiej centrum życia kulturalnego stolicy. Wokół sali koncertowej powstało Centrum Sztuki, składające się z Queen Elizabeth Hall, Purcell Hall, Hayward Galleries, National Theatre i Cinema Theatre.
W 1982 r. Królowa otworzyła Barbican Center o wartości 153 milionów funtów w londyńskiej dzielnicy City. Barbakan stał się miejscem koncertów London Symphony Orchestra i występów Royal Shakespeare Theatre.
W Muzeum Figur Woskowych Madame Tussauds w Marylbones spotkasz znane i znane osobistości, królową rodziny i gwiazdy muzyki pop, a także w Horror Room z oprawcami, którzy atakują swoje ofiary.
Londyńskie parki królewskie - St. James's Park, Green Park, Hyde Park, Kensington Gardens, Regency Park - są „płucami” w centrum Londynu. Na brzegach jezior znajdują się kawiarnie i salony sztuki, gry orkiestry, przejażdżki konne na Rotten Row, łodzie przewożą tych, którzy chcą przez Serpentine, a latem przedstawienia odbywają się w otwartym teatrze.
Piccadilly Circus został założony w 1819 roku. To ulubione miejsce spotkań londyńczyków i turystów. Zawsze panuje radosna i świąteczna atmosfera. Pomnik legendarnego admirała Nelsona, zwycięzcy bitwy pod Trafalgarem w 1805 r., Został wzniesiony na placu Trafalgar Square. Znajduje się tu także Galeria Narodowa i Biała Sala. W obszarze popularnym wśród londyńczyków zawsze jest wiele gołębi. Co roku z Norwegii wysyłana jest choinka, wokół której gromadzą się tysiące ludzi, aby świętować swoje ulubione święto.
Soho - miejsce narodzin striptizu, studiów filmowych i międzynarodowej sztuki kulinarnej - znajduje się w pobliżu dzielnicy teatralnej i ma bogatą historię i tradycje kulturowe. Teraz w tej okolicy znajduje się całe Chinatown, a restauracje oferują sztukę kulinarną z całego świata. Opera - Covent Garden, w której występują artyści Royal Opera and Ballet, jest trzecim budynkiem teatru w tym miejscu. Został zbudowany przez architekta Berry w 1858 roku i był rozbudowywany i denerwowany przez ostatnie 10 lat. Obecnie opera słynie ze wspaniałych produkcji i najlepszych aktorów na świecie.
W dół rzeki
Tamiza, zwana „historią wody” i „najszlachetniejszą rzeką Europy”, ozdobiona jest wieloma mostami i tunelami. Przed otwarciem Westminster Bridge w 1750 r. London Bridge był jedynym „przejściem” przez Tamizę. Piękno mostów i przepływ Tamizy są fascynujące. Oto największy na świecie diabelski młyn „London Eye”, z którego w ciągu zaledwie 24 minut można zobaczyć wyjątkowe piękno Londynu i okolic w promieniu 40 km. Igła Kleopatry przywieziona z Egiptu jest zainstalowana na nabrzeżu Tamizy.
Tower Bridge prowadzi do Tower of London. W książce poświęconej 900. rocznicy Tower książę Edynburga napisał: „W całej swojej historii Tower of London była fortecą, skarbcem królewskich klejnotów i skarbu państwa, arsenału, mennicy, więzienia, obserwatorium i zoo, i atrakcja turystyczna ”. Dziś wieża zachowała swoje tradycyjne cechy, poczynając od strojów wołowiny (żołnierzy straży), a kończąc na nocnej Ceremonii Kluczowej, która słynie ze wspaniałych produkcji Tamizy, zwanej „historią wody” i „najszlachetniejszą rzeką Europy”, ozdobioną wieloma mostami i tunelami. Przed otwarciem Westminster Bridge w 1750 r. London Bridge był jedynym „przejściem” przez Tamizę. Piękno mostów i przepływ Tamizy są fascynujące. Oto największy na świecie diabelski młyn „London Eye”, z którego w ciągu zaledwie 24 minut można zobaczyć wyjątkowe piękno Londynu i okolic w promieniu 40 km. Tower Bridge prowadzi do Tower of London na skarpie Tamizy. W książce poświęconej 900. rocznicy Tower książę Edynburga napisał, że „w swojej historii Tower of London była zarówno fortecą, jak i skarbcem królewskich klejnotów oraz narodową destynacją przyciągającą turystów”. Dziś wieża zachowała swoje tradycyjne cechy, poczynając od stroju bifitera (żołnierza strażnika), a skończywszy na czasie, gdy głowa Strażników, Ioman, ubrana w długi czerwony płaszcz i zabierająca Tudorów, nosi latarkę w kierunku Krwawej Wieży. Większość królewskich klejnotów jest tutaj przechowywanych. Wśród nich - korona św. Edwarda o wadze około 5 funtów, korona państwa cesarskiego, ozdobiona rubinowym „Czarnym księciem”.
W metrze i - na zakupy ...
W Londynie logiczne jest robienie wszelkiego rodzaju zakupów. Dziś londyński dom towarowy Harrods jest jednym z najbardziej znanych i luksusowych sklepów na świecie, w którym można kupić wszystko, od fortepianu po rasowego szczeniaka. Dział gastronomiczny jest tu szczególnie popularny. Londyn ma największe metro na świecie, którego pierwsza linia została otwarta w 1863 roku, a słynne piętrowe autobusy (omnibusy) kursują po mieście od 1850 roku. Historię Londynu można kontynuować bardzo długo ...
Cieszę się, że mogłem nawiązać kontakt z historią i kulturą wielkiego miasta świata, stworzoną przez architektów, artystów, poetów, pisarzy, muzyków, artystów, polityków i zwykłych ludzi. Będąc w atmosferze wspaniałych budynków, pałaców, placów, muzeów, teatrów, pomników, otoczonych parkami, placami, ogrodami, jeziorami i słynną Tamizą, wdychając zapachy w powietrzu i ciesząc się tym wszystkim, myślisz tylko o jednej rzeczy: „Życie jest najpiękniejsze podarowane nam ”.
Tatyana Peschanskaya
