W gorącym okresie letnim na Półwyspie Arabskim - sezon chamalis.
Tego lata w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i Półwyspie Arabskim jako całości obfituje w burze piaskowe. Winą za wszystko jest gorący i suchy północno-zachodni wiatr szamalu, przynoszący piasek z pustyni Rub-Al-Khali.
Letnie szamali zaczynają się 30 maja i dmuchają do połowy sierpnia. Tradycyjni mieszkańcy Półwyspu Arabskiego w tym okresie zawsze szczelnie zamykali okna i drzwi i nie wychodzili z domu bez pomocy.
Lekarze radzą współczesnym mieszkańcom, aby przestrzegali tych samych zasad, a wychodząc na ulicę, zamykają usta i nos bandażami z gazy bawełnianej. Ponadto podczas burzy piaskowej należy zachować szczególną ostrożność na torach - w tej chwili liczba wypadków gwałtownie rośnie.
Shamal jest północno-zachodnim wiatrem, który wieje nad terytorium Iraku i państw Zatoki Perskiej. W ciągu dnia, zwykle silny, słabnie w nocy. Pojawienie się szamala jest wspierane przez silne wiatry północno-zachodnie, pochodzące z terytorium Turcji i Syrii i kierujące się wzdłuż Zatoki Perskiej na wysokie równiny w południowo-zachodniej Arabii Saudyjskiej. Najczęściej wiatr nasila się w okresie wiosenno-letnim.
O tej porze roku polarny strumień odrzutowy skierowany na południe zbliża się do subtropikalnego strumienia odrzutowego na południu. Ta bliskość przyczynia się do tworzenia mocnych, suchych, zimnych frontów, które z kolei tworzą szamal. Silny, pozorny wiatr tworzy się z przodu iz tyłu. W Iraku szamal panuje od 20 do 50 dni w roku.
Według folkloru pierwszy szamal pojawiający się około 25 maja nazywa się al-Huffar (kopacz), ponieważ kopie głębokie zagłębienia na wydmach pustyń. Drugi szamal, pojawiający się na początku czerwca, zbiega się z As-Suraiya (gwiazdą świtu) i dlatego nazywa się Bahir Suraiya. W tym okresie szamalu, uważanym za najbardziej okrutnego, rybacy nie wychodzą na morze, ponieważ według legendy wiatr niszczy statki. Ostatni shamal pojawia się pod koniec czerwca. Nazywa się ad-Dabaran (wyznawca). Jest wystarczająco silny i trwa kilka dni.
