To tylko dobry nos
Francuska elegancja plus rosyjska odwaga i miłość do życia. Mieszane tworzą postać genialnego perfumiarza Ernesta Beaux. Ernest Bo urodził się w Moskwie w 1882 roku. Przyszłość chłopca była z góry określona: jeśli będzie miał dobry „nos”, stanie się perfumiarzem, jak ojciec, jeśli nie, będzie kierownikiem perfumiarstwa, podobnie jak jego młodszy brat Edward, który z powodzeniem zrobił karierę w domu perfumerii Alfonsa Ralle. Nos był nie tylko dobry, fantastyczny! W wieku 16 lat, po ukończeniu szkoły średniej, młody przystojny Ernest zanurza się w świat pachnących esencji i wyjeżdża na staż do Francji. Po powrocie do Rosji w 1902 r. Bo rozpoczął szkolenie u dyrektora technicznego firmy perfumiarskiej Ralle Lemercier.
Po 5 latach, w 1907 roku, Ernest Bo zmienił swojego nauczyciela na swoim stanowisku i stał się wiodącym perfumiarzem spółki Ralle.
Nowy post dał Bo szansę na wielką swobodę twórczą, a Lemersier zaszczepił mu umiejętność nieskończonego łączenia egzotycznych składników. Pomyślny rozwój spraw został przerwany przez pierwszą wojnę światową. Bo poszedł na front, aw 1918 r. Dowiedział się, że fabrykę upaństwowiono i lepiej nie wracać do Moskwy podczas „Czerwonego Terroru”.
I zaczyna swoje życie i karierę od zera w powojennej Francji. W 1920 roku Ernest po raz kolejny robił to, co kochał w fabryce Ralle w Grasse. Jednak lata dwudzieste XX wieku stały się ostatnim przebłyskiem „złotego wieku” perfumerii, który zakończył się wraz z początkiem wielkiego kryzysu, powszechnego przejścia na sztuczne substytuty drogich olejków. Wrażliwy i elegancki Ernest Bo doceniał tylko celową sztuczność, taką, która jest sprzeczna z naturą, a nie taką, która na próżno próbuje ją naśladować.
To właśnie doprowadziło go do fascynacji aromatami aldehydowymi, z których najbardziej znanymi był Chanel nr 5. Następnie w kręgach perfumeryjnych mówiono o innowacyjnym zapachu. Wielu było zazdrosnych o ich popularność, szaloną cenę i chwałę Ernesta Bo, który przeprowadził się wówczas do luksusowego paryskiego mieszkania. Nazwę perfum wybrała sama Coco Chanel. Powiedziała, że zaprezentowała nową kolekcję swoich sukienek w piątym piątym miesiącu (maj), dlatego zdecydowała, że liczba „5” przyniesie sukces, i nie pomyliła się.
Następnie w Chanel House, oprócz seryjnych zapachów, które obejmują nr 5, pojawiła się cała gama zapachów, które są kilkakrotnie droższe niż zwykłe perfumy Chanel. Należą do nich Gardenia (1925), Bois de Isle (1926), Cuir de Russie (1927), Chanel No. 22 (1922). Wszystkie zostały stworzone przez Ernesta Bo.
Cuir de Russie - „Rosyjska skóra”
Cuir de Russie, który stał się ulubionym zapachem prawnuka cesarza Mikołaja I, wielkiego księcia Dmitrija Aleksandrowicza - jednego z elementów legendarnej i ekskluzywnej kolekcji Les Exclusifs de Chanel, pojawił się w 1927 roku na fali mody dla Rosji. Ernestowi Bo udało się znakomicie wcielić akord skóry w te duchy. Rezultatem był złożony aromat z jasnym dymem tytoniowym o gładkiej i eleganckiej skórze, zmiękczony zmysłowymi kwiatowymi odcieniami - nostalgiczna fantazja o ogromie rosyjskiej ziemi i rosyjskiej duszy. Legenda głosi, że pomysł Cuir de Russie narodził się perfumiarzowi, gdy zobaczył rosyjskiego Kozaka, który przeciera szerokie stepy swoje cienkie skórzane buty smołą brzozową. Z drugiej strony można założyć, że Ernest Bo, podobnie jak wielu jego współczesnych, był pod wrażeniem delikatnej przyjaźni między Coco Chanel i wielkim księciem Dmitrijem Pawłowiczem Romanowem, który, nawiasem mówiąc, przedstawił perfumiarza w Cannes nieprzewidywalnemu i krnąbrnemu Garielowi w 1920 roku. Najprawdopodobniej zapach Cuir de Russie stał się dedykacją historii miłosnej rosyjskiego księcia i francuskiego couturiera.
Tak czy inaczej, Cuir de Russie Chanel był rewolucyjnym zapachem dla niezależnych kobiet, które nosiły męskie ubrania i odważyły się palić publicznie, „beznamiętnie wyrzucając pieniądze na zielony obrus”. Prowokująca i szokująca „rosyjska skóra” jest niezmiennym atrybutem ruchu emancypacji i genialnego klasyka, śpiewanego z czcią w naszych czasach. Krytycy personifikują „Cuir de Russie z wizerunkiem Marlene Dietrich w garniturze spodni i papierosem w ustniku”.
Rzeczywiście zapach Cuir de Russie jest przeznaczony dla pewnego rodzaju kobiet. Te arystokratyczne perfumy wymagają silnej natury i dojrzałości poglądów. Duchy Cuir de Russie są ekscentryczne, inteligentne i niezrównoważone. Oferują prawie idealną równowagę między luksusem a niebezpieczeństwem.
Kontrastujący top perfum Cuir de Russie (1927) składa się z silnych, zadymionych związków chemicznych przypominających proces opalania skóry z lekkim posmakiem smoły. Pomimo piżmowych odcieni zwierząt wydobytych ze strumienia bobrów smoła brzozowa nadaje skórze szlachetne wykończenie zaprojektowane z myślą o stworzeniu prawdziwych dżentelmenów lub rękawiczek dla pięknych kobiet. Początkowe cierpkość aldehydu łagodzi słodycz nektaru róż, jaśminu i ylang-ylang, klasycznej triady kwitnącej w sercu wielu kompozycji Ernesta Bo. Bujne nuty kwiatowe podkreślają kryształy indolu - pierwiastek, który doskonale uzupełnia zwierzęcy mrok skóry, odsłaniając ją w pełnym pięknie. Główny sekret kryje się w zimnej elegancji tęczowej tęczówki, której pudrowa ziemistość kołysze się powoli, podczas gdy pokrywa serce i mieni się u podstawy kompozycji. Poruszająca piramida zapachu spoczywa na ciemnych, zadymionych akcentach suchej skóry. Nuty bazy Cuir de Russie zawijają słodki dym tytoniowy w zmysłowe opakowanie bursztynowo-waniliowe. Aromat tworzy marzycielską aurę czystości i romansu dziewiczej rosyjskiej natury.
Perfumy Cuir de Russie zostały utalentowane przedrukowane pod kierunkiem perfumiarza Chanel House Jacquesa Polge w 1983 r. Jako część elitarnej kolekcji Les Exclusifs, składającej się wówczas z czterech perfum: nr 22, Gardenia, Bois des Iles i Cuir de Russie. Formuła aromatu, składająca się z najcenniejszych materiałów, została nieco zbalansowana, zgodnie z nowymi trendami mody i wymogami czasu. Teraz górne nuty perfum zapierają dech w piersiach słodkim, mocnym, musującym aldehydowym zapachem o zapachu skóry, z nutami kwiatu pomarańczy, owoców i szerokiej gamy splotów cytrusowych - pomarańczy tunezyjskiej, bergamotki z Kalabrii, mandarynki sycylijskiej, cytryny. Odcienie szałwii łagodzą lekką gorycz. Bogate, uwodzicielskie „serce” kompozycji otrzymało intensywniejsze kwiatowe brzmienie klasycznych składników (róż, jaśminu, ylang-ylang i irysa). Unosi się w jasnym, dymno-drzewnym kawałku cedru, goździków, wetiwerii, styraksa. Baza zbudowana jest na bazie tej samej brzozy, a także balsamów, kadzideł, wanilii, ambry z wyraźnymi eleganckimi nutami tłustej skóry.
W koncentracji wody toaletowej (woda toaletowa) Cuir de Russie Les Exclusifs ukazał się w 2007 roku z linią 12 ekskluzywnych zapachów Chanel, o świeższym i czystszym brzmieniu. Flakon perfum wykonany jest w klasycznym, surowym stylu, kiedyś wymyślonym przez samą Coco Chanel.
Zmiana epok
Ernest Bo, jeden z najlepszych perfumiarzy XX wieku, pracował dzień po dniu przez prawie 35 lat. Oprócz Chanel House Ernest Bo bardzo owocnie pracował dla francuskiej firmy Bourjois. Ale na początku lat 60. silny stary Bo, który wydawał się wiecznym blokiem, stał się przeszkodą dla nowej generacji perfumiarzy. Pod koniec zimy 1961 r. Został zwolniony zarówno z Chanel, jak i Bourjois. Ta wiadomość tak bardzo zszokowała wielkiego perfumiarza, że zachorował i zmarł kilka dni później. Pogrzeb odbył się w jego kościele parafialnym, którego sala była całkowicie pokryta dywanem róż, ulubionymi kwiatami mistrza ...
Przeszedł do historii współczesnej perfumerii i został zapamiętany jako człowiek, dzięki któremu w najlepszych legendarnych aromatach francuskiego domu Chanel kryje się cząsteczka Rosji. A w Cuir de Russie, dzięki następcom przypadku Ernesta Bo, dźwięk brzóz jest dziś wyraźnie słyszalny i czytana jest niekończąca się miłość do potężnego i nie do końca zrozumiałego rosyjskiego ducha ...
